✨De kunstmarkt✨

Ik weet nog dat ik in bed lag en dacht: “vandaag ga ik het echt doen IK GING OP DE KUNSTMARKT STAAN” met al mijn schilderijen, tekeningen  en stickers.

Gewoon open en bloot, dat voelde reuze spannend.

Tegelijkertijd voelde ik mij gelukkig en enthousiast.

Op weg naar de markt was ik nog wat vergeten dus moest ik weer terug. Uiteindelijk was dit maar goed ook want hierdoor was ik mijn ergste zenuwen kwijt.

Ik werd vrolijk ontvangen door de organisatie en begeleid naar de kraam die ik mocht inrichten en later zou er nog koffie en thee gebracht worden. Het was een mooi beschut plekje met een mooie grote boom. Jurre kon zijn bus dichtbij zetten zodat we makkelijk konden uitladen.

Op het pleintje waar ik stond waren nog  5 andere kunstenaars met  allemaal heel verschillende werken.

Ik had de neiging om enthousiast op ze af te rennen of te huppelen  om mij voor te stellen. Maar iedereen was druk met zijn of haar eigen kraam bezig en niemand keek mijn kant op.

Met mijn buurvrouw had ik een beetje contact, die was aan het mopperen op het weer, de plek  waar ze stond, dat we hier geen geld zouden verdienen enz.

Ik moest even slikken en mij concentreren op mijn eigen kraam en wat ik hier kwam doen.

Ik was juist heel erg blij om hier te zijn en wilde heerlijk van de markt genieten.

Het weer kon mij niet schelen de plek was ik blij mee of ik wel of niet wat zou verdienen was ik ook niet mee bezig.

Ik was uit mijn atelier en huis en stond hier buiten met mijn kunst dat vond ik al zo’n mijlpaal en daar heb ik lang over gedaan: “Het naar buiten treden met mijn kunst”.

Toch voelde ik weer dat ik mij voor wilde stellen aan de andere kunstenaars maar ik durfde niet.

Iedereen leek heel gesloten te zijn en contact maken vind ik nog steeds moeilijk.

Ik merk dat het vaak zo gaat in mijn  leven als volwassenen, ik kan niet vrolijk op iedereen af rennen als een puppy, er zijn allemaal regels voor hoe ik mij hoor te gedragen.

Ik kan er nog steeds moe van worden en het kost mij energie om alles binnen te houden.

Nu ik ouder wordt lijkt het ook lastiger te worden om mij aan alle onuitgesproken regels te houden en heb daar ook minder zin in.

Ik zie het ook bij mijzelf in mijn uiterlijk en uitstraling,  dat ik bepaalde energie onderdruk vooral het vrolijke enthousiaste, maar ik leer nog steeds en durf steeds meer.

Hoe  ouder ik wordt hoe vrijer ik mij voel.

Ik heb de markt als een zeer rijke ervaring ervaren, leuke contacten. Veel mooie reacties van mensen op mijn schilderijen. Ik kon oefenen met mijn nieuwe pinautomaat en het wisselgeld terug betalen.

Ik heb ook andere kunstenaars gesproken: één vrouw zag mijn sticker met De Duif en zei ‘ oh jij bent ook een vredestichter, ik ook’ zo leuk want daar was ik mij niet direct van bewust maar is zeker waar.

Er kwamen lieve vrouwen langs die ik nog maar net kende van de 50 plus groep om mij te steunen, zo bijzonder.

Ja ik ben dankbaar voor deze dag en ben klaar voor de volgende op 13 juli in Sellingen.

creatieve groet, Karin