✨Het meisje en de Jurk.✨

Ik wil je wat vertellen over een meisje Karina die droomde over een mooie jurk.

Karina was gek op jurken en schoenen.

Ze had geen jurk maar droomde er altijd van.

Ze was een beetje een wild meisje en speelde graag buiten, dus ze droeg meestal gewoon broeken, blouses en t-shirts, dat soort kleding.

Haar moeder zuchte als ze weer eens binnenkwam met een zwarte broek van de modder en ze weer eens op blote voeten binnen stampte.

Ze had ook een zus Jolinda, een mooie grote zus,waar ze heel trots op was.

Haar zus had wel jurken, hele mooie jurken en soms als haar zus weg was naar school ging Karina naar de kast van Jolinda en trok een jurk aan.

Ze voelde zich dan machtig mooi.

Heel soms vergat Karina de jurk weer netjes in de kast terug te hangen.

Dan vroeg haar zus of ze bij haar kast was geweest en aan haar kleding had gezeten. Eerst probeerde Karina het nog te ontkennen maar haar zus had haar altijd door er was geen ontkennen aan.

Ook speelde Karina graag met de kleding van haar moeder, vooral de trouwjurk van satijn met mooi kant.

Ook droomde ze van mooie schoentjes die dan geluid maakte op de vloer klik,klak,klik,klak.

Ze trok wel eens de schoenen van haar moeder aan maar die waren haar veel te groot.

Op een dag had haar moeder besloten om een jurk voor Karina te maken, oh ze was helemaal in de wolken.

Maar het duurde zo ontzettend lang voordat die jurk klaar was.

Ze wachten maar en wachten maar en vroeg steeds weer aan haar moeder “is de jurk al klaar ?”

“ Nee “ zei moeder dan “ je krijgt de jurk op je verjaardag, dan is die klaar”.

Af en toe speelde ze met de naaidoos als haar moeder met de jurk bezig was, daar zaten allemaal mooie knopen, ritsen en mooi band voor stofjes in.

Ook mooie lapjes stof met een afbeelding van een appel of poes voor als ze weer eens haar broek had stukgemaakt.

Ze hield zo van jurken omdat je er zo heerlijk in kon rennen, ze voelde zich zo vrij , ze voelde de wind kriebelen aan haar benen en de stof wapperde zo heerlijk om haar heen, daar werd ze blij van.

Het liefst rende ze dan ook met blote voeten en dan zo hard mogelijk.

Toen was het eindelijk zover.

Ze was jarig!!

Ze kreeg de jurk en trok deze aan vol trots.

Oh wat was ze hier blij mee.

Ze wou hem gelijk naar school aan.

Maar toen ze trots op school aankwam werd ze keihard uitgelachen. “ Wat heb jij nu aan”, wat een stomme jurk, heeft je moeder zeker gemaakt, ik zou mij doodschamen als ik daar in moest lopen” zeiden haar klasgenootjes.

Karina haar blijde gevoel over haar jurk zakte diep weg en ze voelde zich verdrietig. Thuis huilde ze dikke tranen alleen op haar kamer.

Ze was zo blij geweest met haar jurk maar nu was dat gevoel helemaal weg.

Ze wou het niet aan haar moeder vertellen want die was zo trots op de jurk en Karina was ook zo blij dat ze hem had gekregen.

Hoe moest dit nou?

Karina durfde de jurk niet meer aan naar school en elke keer als moeder zei “ doe je leuke jurk aan die ik gemaakt heb”verzon ze een smoesje “ nee dat kan niet want ik heb dit of dat op school en dan is het niet handig om een jurk aan te hebben” of “ nee ik wil er zuinig op zijn” enz.

Maar op een gegeven moment lukte het niet meer en moeder vroeg door “waarom wil je die jurk niet meer aan?”

Uiteindelijk kwam het hoge woord eruit en vertelde Karina aan haar moeder dat ze uitgelachen en gepest was omdat haar klasgenootjes de jurk zo lelijk vonden.

Moeder was witheet!

Ze zou weleens even met de moeders bellen van school.

Karina vond het eng maar liet haar moeder begaan.

Ze kreeg een dikke knuffel van haar moeder en zei: “ trek het je niet aan kind wees gewoon trots op die jurk.

Het staat je ontzettend mooi en die meiden op school zijn helemaal gek, die weten niet wat mooi is”

“ Je trekt hem gewoon lekker aan als je hier thuis bent of met ons naar een feestje gaat” en zo gebeurde het.

Moeder heeft met school gebeld en alle moeders van Karina haar klasgenootjes gesproken, niemand sprak er meer over en ze waren heel stil op school maar Karina voelde zich toch niet meer zo op haar gemak.

Af en toe bij een feestje trok ze haar mooie jurk aan maar het echte blije en trotse gevoel was toch een beetje weg.

Creatieve groet, Karin